Λιβύη : μια χώρα σαν πατρίδα

[kathy]

Σαν ταξίδι στο χρόνο, σα μια Ελλάδα μερικές δεκαετίες πριν, σαν τα απομονωμένα μας χωριά που ακόμα δεν αγγίχτηκαν ούτε απ' τον τουρισμό, μα ούτε κι απ' τον "πολιτισμό", μια χώρα οικεία και ζεστή, μια χώρα σαν πατρίδα...
Η Βεγγάζη σα νύφη στολισμένη καθρεφτίζεται τη νύχτα στα νερά, μια πνοή από θάλασσα τρυπώνει στα στενά της, και η φωνή του μουεζίνη αντηχεί τα πρωινά και σε ξυπνάει υπενθυμίζοντάς σου πως βρίσκεσαι σε μια άλλη χώρα...
Η Τρίπολη υψώνεται αυθεντική, πηγαία. Χάνεσαι στα στενά της αγοράς, τη μυρωδιά των υφασμάτων, των χαλιών, τη μυρωδιά των μπακιριών, τη μυρωδιά καπνού του ναργιλέ, τη μυρωδιά ψωμιού που ψήνεται...
Η Ghadames, όχι τυχαία αποκαλούμενη "στολίδι της ερήμου", μια πόλη από άλλη εποχή... κλείνεις τα μάτια όπως για λίγο κοντοστέκεσαι στα σκεπαστά δρομάκια και αφουγκράζεσαι σχεδόν τους ήχους των καραβανιών καθώς επέστρεφαν απ' το τραχύ ταξίδι της ερήμου...

Οι άνθρωποι ζεστοί κι εγκάρδιοι, μα σοβαροί και αξιοπρεπείς. Δεν προκαλούν τον οίκτο σου, δεν προκαλούν ούτε και το μειδίαμά σου: λιτοί, ευγενικοί, ολιγαρκείς. Συχνά έχεις την αίσθηση πως σε κοιτούν σαν εισβολέα - περίεργα αλλά όχι εχθρικά - μα σαν ακούν πως είσαι απ' την Ελλάδα χαμογελούν "τι Λίβυοι, τι Ελληνες" σου λένε... Αισθάνεσαι απόλυτα ασφαλής κι ανθρώπινα καλοδεχούμενος: σχεδόν σαν ενσωματωμένος σε μια κοινωνία που παρά το Αραβικό στοιχείο, δε διαφέρει και πολύ απ' τη δική σου τότε που τα παιδιά σου έπαιζαν ανέμελα στους δρόμους, κι οι γέροι αντιμετωπίζονταν με σεβασμό κι αγάπη ...

Αν είστε διατεθειμένοι να ξεχάσετε για λίγες μέρες τα πολυτελή ξενοδοχεία, τους πλούσιους μπουφέδες, τα καλογυαλισμένα πατώματα, και την ικανοποίηση του να σας υπηρετούν, επιχειρήστε ένα ταξίδι σ' αυτή τη χώρα.
Η ανταμοιβή θα είναι αναντικατάστατη!

[Stigmoula]

Υπεροχη η περιγραφη σου kathy.. Ταξιδεψα και εγω μεσα απο αυτη. 

[Chaimantas]

και αφουγκράζεσαι σχεδόν τους ήχους των καραβανιών καθώς επέστρεφαν απ' το τραχύ ταξίδι της ερήμου...

[ilaeira]

Γύρισα μετά από μια 15ήμερη Οκτωβριάτικη περιπλάνηση στη Λίβύη.
Η χώρα του ονείρου και της νοσταλγίας.... Είχες δίκιο Kathy...
Στην Ghadames είχαμε την τύχη να συμπέσουμε με το ετήσιο 'διεθνές' φεστιβάλ. Καταπληκτική εμπειρία. Οι χοροί των τουαρέγκ, τα τραγούδια των φυλών της ερήμου και γενικά η όλη ατμόσφαιρα σε ταξίδευε στους αμμόλοφους της Σαχάρας.
Οι ανθρωποι απόμακροι, μα ευγενικοί, και πάντα χαμογελαστοί σαν καταλάβουν πως είσαι έλληνας.
Στις ελληνικές αποικίες του βορρά συναντήσαμε τον αρχαιολόγο καθηγητή του εκεί πανεπιστημίου, και διδάκτωρα του δικού μας Καποδιστριακού. Πάνω στα ερείπια που φωνάζουν Ελλάδα,  βρήκαμε ελληνόφωνους επιστήμονες που αναρωτιούνται πού είναι η Ελλάδα να συνδράμει στις ανασκαφές. Πού είναι οι έλληνες φοιτητές, πού είναι οι έλληνες αρχαιολόγοι. Ανενόχλητοι οι ιταλοί και οι άγγλοι βαφτίζουν κάθε τι που βρίσκουν ρωμαϊκό.
Το ταξίδι στον λυβικό βορρά, δεν ήταν εκδρομή, ήταν ένα προσκύνημα σε μιαν άγνωστη, ακόμη πιο Μεγάλη Ελλάδα.